FH przeniesione!

holi

Nie wiedział, jak Lugo tak biegł, ale był już bardzo, bardzo zmęczony. Z ogromnym trudem wskoczył na jeden z pędzących listów. Trzymał się mocno, starając się utrzymać równowagę. Wreszcie odetchnął z ulgą. E-maila zatrzymały się i poukładały w równe rządki. Rozejrzał się ze zdziwieniem. Miał wrażenie, że jest w kinie, a na ekranie pokazują gigantyczną pocztę e-mailową. Rozpoznał ją, ponieważ sam miał bardzo podobną. Nagle pojawił się kursor i kliknął w jedną z wiadomości. Otworzyła się

Brzmiał ona tak:
„Drogi przyjacielu, możemy pójdziemy dzisiaj do kina? Słyszałam, że grają fajny film animowany.”

Kursor, a właściwie osoba, która nim sterowała, kliknęła w rubrykę ze słowem „odpowiedź,” aby odpowiedzieć. Odpowiedzieć ta była krótka i zwięzła:

„Chętnie.”

Daniel doszedł do wniosku, że poczta należy do chłopca, który jest mniej więcej w jego wieku. Dziwiło go tylko jedno: dlaczego użytkownik tej poczty go nie zauważył?
Ledwo o tym pomyślał, kursor zaczął go łaskotać. Nienawidził łaskotek. Nie wiedział o c chodzi. Myślał, że jest niewidoczny na monitorze tego kogoś.