FH przeniesione!

holi

Łukasz otworzył oczy i spojrzał na zegarek. Dochodziła godzina szósta rano. Mógł więc jeszcze trochę pospać. Jednak coś mu mówiło, aby wstać dziś dużo wcześniej niż normalnie.
Wstał i ubrał się. Następnie zszedł do kuchni na śniadanie. Jego matka już stawiała grzanki na stole. Usiadł i wziął jedną z nich.
-Co będziesz dzisiaj robił, Łukaszku? – zapytała mama.
-Nie wiem. – odpowiedział -Inne dzieci w moim wieku chodzą do szkoły, a ja? Czemu ja muszę się uczyć w domu?
Mama wzruszyła ramionami. Kacperek z jakiegoś powodu nie chodził do normalnej szkoły i wszystkiego uczył się w domu. Chłopiec nie musiał więc wstawać wcześnie rano, aby na godzinę ósmą rano zdążyć do szkoły. Jednak jakiś dziwny głos w jego głowie mówił mu, że coś tu jest nie tak jak powinno być. Wiedział dobrze, że inne dzieci marzą o tym, aby nie musieć zrywać się wcześnie z łóżka. Jakiś dziwny głos w jego głowie kazał mu zapytać, dlaczego w jego przypadku jest inaczej.
-Mamo – zaczął. Kobieta odwróciła się w stronę chłopca.
-Tak, synku?
-Mam takie dziwne wrażenie, że coś tu jest nie tak. Wiesz, chodzi mi o to, że nie muszę chodzić do szkoły i uczę się w domu.
-Już ci mówiłam – przypomniała mu, wracając do wycieranie naczyń – o tym musisz rozmawiać z tatą, bo ja nie wiem, dlaczego zarządził tak, a nie inaczej.
Chłopiec zjadł swoje śniadanie i wrócił na górę do swojego pokoju. Wyciągnął z plecaka książki do Łaciny, Francuskiego i Angielskiego. Lubił Angielski. Francuski też jakoś mu szedł, ale Łacina? Łacina to była jego udręka! Ojciec zawsze mu powtarzał, że każdy czarodziej musi ją znać. Łukasz jednak miał, co do tego inne zdanie. Ponieważ tak bardzo jej nienawidził, zawsze zostawiał ją na koniec.
Otworzył swój podręcznik do Francuskiego na stronie pięć dziesiątej piątej i przyjrzał się dokładnie odmianie czasownika „aller.” Nagle ktoś go zawołał. Chłopiec od razu porzucił książki i podbiegł do okna.
-Łukasz, twój ojciec jest w domu? – spytał Kacper, jedyny i najlepszy przyjaciel Łukasza.
-Nie.- zaprzeczył chłopiec.
-A mama?
-Mama jest.
-Świetnie. – ucieszył się Kacper –Zapytaj ją czy możesz do mnie wpaść. Oczywiście jak skończysz swoje „domowe” lekcje.
-Dzisiaj mam wolne od domowej szkoły. – odpowiedział Łukasz i zbiegł po schodach, aby porozmawiać z mamą.
Mama zgodziła się, aby chłopiec wyszedł z domu. Prawdę mówiąc nawet jak, Łukasz nie dostał tego pozwolenia to i tak poszedł by z przyjacielem. Mówiąc krótko: uciekł by.

Ktosio