FH przeniesione!

holi

Podniósł kartkę papieru i podał ją swojej młodszej siostrzyczce.
-Ale, co ja mam z tym zrobić? – spytała zaskoczona Estel.
-Wrzucisz ten list do torby Izabeli. – wyjaśnił.
-A czemu akurat ja?
-No a czemu to mam zrobić ja?
-Dobra. – westchnęła Estel –Zróbmy to razem. Tylko gdzie jest jej torba?
-W małym korytarzu.
Obydwoje cichym krokiem wyszli z pokoju i skierowali się do małego korytarzyka, gdzie leżała torba Izabeli. Tam zostawili ten list.

-Musimy iść. – rzekła Elisa starając się obudzić małego księcia. Chłopiec otworzył oczy i nieprzytomnym wzrokiem rozejrzał się dookoła.
Dopiero po chwili przypomniał sobie, dlaczego tu jest. Spojrzał na Elisę podejrzliwym spojrzeniem.
-Dokąd i czemu? – spytał przecierając oczy
-Tutaj nas znajdą. – odpowiedziała –Niestety nie mogę ci powiedzieć dokąd cię zabieram.
Przez chwilę Alex miał jakieś nie jasne podejrzenia, że coś tu jest nie tak. Spojrzał na zegarek. Dochodziła godzina siódma rano. Nigdy nie wstawał tak wcześnie. Nie miał jednak żadnych trudności z tym powiązanych.
-Gdzie jest Maja? – zapytał rozglądając się za dziewczynką.
-Tu jestem. – odpowiedziała Majka –Czy coś się stało?
-Nie. – odpowiedział chłopiec.
-Musimy już iść. – oświadczyła Elisa bardzo poważnym tonem.
-Ale dokąd? – spytała Maja
-Nie mogę wam teraz powiedzieć.
Majkę strasznie to zdziwiło. Jej ciotka nigdy nie była aż taka bardzo tajemnicza. Przez chwilę zastanowił się dlaczego tak jest. Niestety nic jej nie przyszło do głowy.
Godzinę później obydwoje siedzieli w mały helikopterze, który leciał nie wiadomo dokąd. Alex z zaciekawieniem oglądał mijane widoki. W końcu wylądowali na małej i opuszczonej łące.
-Jak myślisz, dlaczego tu jesteśmy? – zapytał Alex Maję.
Dziewczynka tylko wzruszyła ramionami.
-Nie wiem. – rzekła –Ale ta tajemniczość mojej cioci jest bardzo podejrzana.
-Zobacz! – zawołał Alex pokazując na bardzo stary budynek –Tam coś jest!
Tymczasem Elisa właśnie biegła na tył tego starego budynku. Miała się tam spotkać z Izabelą.
Izabela już była na miejscu. Czekała na Elisę i co chwila zaglądała na zegarek.
-Wreszcie jesteś! – zawołała na jej widok –Czemu cię tak długo nie było?
-Musiałam coś załatwić. – odpowiedziała
-Czy Alex jest bezpieczny? – spytała Izabela
-Tak. – skłamała Elisa. Na razie jest bezpieczny. – dodała w myślach.
Izabela zajrzała do torby. Wypadła z niej mała karteczka. Podniosła ją i przeczytała.
-Elisa to jest list do ciebie! – rzekła
-Do mnie? – zdziwiła się.
-Tak, do ciebie. Jest on od Chrisa i Estel, młodszego rodzeństwa księcia Alex.
Elisa wzięła list i przeczytał go. Następnie schowała go do kieszeni.
-Gdzie teraz jest Alex?
-W podziemnym schronie. – skłamała Elisa.
-I niech tak zostanie. – odpowiedziała –Tam księżna Klara go nie znajdzie.
-A co z jego rodzeństwem i matką?
-Też są bezpieczni. To wszystko sprawdzone?
-Tak. – odpowiedziała Elisa –Do zobaczenia.
Obie się rozeszły. Elisa zgniotła kartkę z listem. Nawet go dokładnie nie przeczyła.
Wróciła do czekających Alexa i jej siostrzenicy. Obydwoje rozglądali się, starając się domyśleć czemu się tu znaleźli.
-Dworzec kolejowy? – zdziwił Alex –Będziemy jechać gdzieś pociągiem?
-Wątpię w to. – zaprzeczyła Maja –To wszystko wydaje mi się podejrzane.
Obydwoje usłyszeli głośne kroki. Spora grupa ludzi szła w ich stronę.