FH przeniesione!

Ktosio

4.
Księga Ludzi, Rozdział 2, Fragment 2
"Trzech żebraków"

- Ars, proszę, oddaj mi tę monetę - powiedział chłopiec.
- Mówiłem ci, że nie przyda się w lesie - odparł tamten.
- To tobie tym bardziej się nie przyda - burknął Nik. - Całe życie tu siedzisz.
- A ty nie? - zdziwił się przelotnie Ars.
- Ja... - chciał powiedzieć "Ja nie", ale postanowił, że jego przeszłość pozostanie póki co tajemnicą. Jeszcze by go zabili, albo, co gorsza torturowali. - Ja... chcę popłynąć do Eerii - wyznał prawdę. - Zbieram od dawna.
Ars i Mettis spojrzeli najpierw na niego, a potem po sobie.
- Po co? - spytał niecierpliwie Łowca.
Nik przełknął ślinę. Jeśli powie, że ma tam znajomych wyda to się im obu podejrzane.
- Zawsze chciałem tam popłynąć - skłamał.
- Teraz mamy ważniejsze sprawy na głowie - Ars machnął ręką, jak gdyby już go to nie interesowało. - Za dwa dni dojedziemy do Obozu. Musimy tylko znaleźć miejsce, w którym zostawiłem dla nas konie.
Cały Obóz wyraźnie przygotowywał się do wojny. Mettis nie spodziewał się, że Łowcy będą się nią w ogóle interesować. Krzątanina ogarnęła nawet uczniów, którzy również przygotowywali się do ataku, bądź obrony. Ars-Łowca prowadził ich pewnie przez obozowisko, kierując się w stronę chaty Raida, Głównodowodzącego. Najbardziej zdziwiło Mettisa to, że jest to stałe miejsce zamieszkania najważniejszych Łowców i ich uczniów, a nie tylko chwilowe stanowisko. Wiele razy słyszał, że Łowców jest tak wielu, iż ważniejsi wydają rozkazy z Obozu jednocześnie ucząc młodzików, a pozostali mieszkają na świeżym powietrzu, rozprzestrzenieni po całym Świecie. Podobno nie ma miejsca, w którym nie ma stanowiska Łowcy.
Doszli do niedużej chatki, umiejscowionej na tyłach Obozu. Weszli do środka. Plecami odwrócony stał do nich sam Głównodowodzący Łowca. Nie miał nawet kaptura na głowie, jak większość towarzyszy. Najwyraźniej czuł się bardzo pewnie.
Ars stanął oparty plecami o ścianę. Gestem wskazał Nikowi i Mettisowi, by usiedli. Nik usiadł, ale gdy Mettis pokazał, że chce stać, poszedł za jego przykładem i lekko zdezorientowany wstał. Czekali chwilę, zanim Raid skończył przekładanie jakichś przedmiotów i odwrócił się.
- Witajcie, przyjaciele - uśmiechnął się do nich. Miał dopiero osiemnaście wiosen, a już na jego barkach spoczywała wielka odpowiedzialność, co wyraźnie odbiło się na jego rysach. Wyglądał na zatroskanego, a ponadto trochę zmęczonego.
Ars jak wielu innych Łowców mało wiedział o Raidzie. Przybył do Obozu w wieku siedmiu wiosen, razem ze swoją młodszą siostrą, pięciowiosenną Arią. Zostali przyjęci życzliwie, gdyż był dopiero początek Międzywojnia, a Łowcy zmieniają usposobienie bycia w zależności od sytuacji. Podczas wojen zachowują się raczej jak Ars. Jako że Raid pochodził z wyśmienitego rodu, jak każdy chłopiec tęskniący za przygodami, szkolił się na Łowcę już od dłuższego czasu poza wiedzą rodziny, nic więc dziwnego, że przeszedł cały busz Lasu Evelard i trafił do Obozu. Natomiast z jego siostrzyczką był inny kłopot - ta śliczna dziewczynka po prostu była już ciut za duża na szkolenie. Jednak uczyła się szybko, tak więc po chwili wszyscy zapomnieli, że była nowa. Nie wiadomo, w jakich okolicznościach uciekli z domu, jednak pewne było, że raczej nie z powodu jakiejś głupoty, typu rodzinna kłótnia. Raczej oddział Di-Ar - diabelskiej dziewczyny z Rycerstwa - zabił oboje rodziców, a dzieci po prostu uciekły. Stąd wziął się przydomek brata Arii, Raid, bo jego imienia nikt naprawdę nie znał. Aria została ozwana Airą i choć zmiana ta była niewielka prowadziła do późniejszego mienia, Airis, za zasługi, jakie dziewczyna odnosiła potem w oddziale Wilków, których baza mieści się w Raorze, pod samym nosem Di-Ar. Poprzedniej zimy została zgodnie ozwana dowódcą owego oddziału, który składa się z najlepszych Łowców i Łowczyń.
- Miło mi cię widzieć Arsie-Przewodniku - Raid skłonił głowę, by popisać się manierami przed Mettisem. W duchu jak każdy Łowca wykpiwał władzę i popisy.
- Arsie-Łowco - poprawił go niedbale chłopak, choć słychać było w jego głosie nutę zirytowania.
Raid spojrzał na niego podejrzliwie.
- Jak tam chcesz - odparł obojętnie.
- Raczej jak ja chcę - rozległ się zupełnie beznamiętny głos za nimi. Weszła bardzo wysoka i smukła postać. Airis-Łowczyni najwyraźniej postanowiła zaszczycić ich swoją obecnością. Jej twarz jak zawsze nie wyrażała nic. Należała ona do najbardziej nieczułych Łowców, jacy chodzą po Świecie. - Wykazał się jakąś umiejętnością, która skłoniła mnie do zmiany jego tytułu. Wiem, że mu zależało, więc, cóż, nic mnie to nie kosztowało. Dałam mu szansę, by wykazał się w oddziale - ciągnęła dalej tym samym znudzonym tonem. Tym razem to Ars skinął głową.
- Wracając do tematu, - wtrącił Raid - Mettisie, jako przyszły król masz szansę uzyskać specjalne, szybkie szkolenie, które przygotuje cię na nadchodzącą wojnę.
- Jaki przyszły król? - spytała go Airis. - Chyba jako zwyczajny król, Raid. Uciekli w samą porę przed kolejnym w tym roku zamachem. Starego króla już nie ma wśród nas - nas, żywych.