FH przeniesione!

Ktosio

Jest to wstęp do mojej książki, którą zaczęłam na początku wakacji. Jest ona wielce poplątana, ostrzegam. Ale też zachęcam do czytania Very Happy

"Nasz Świat jest już stary. Nie przetrwa Wojennej Ery do końca. Oni są dla niego zbyt okrutni. Przez Nich nie możemy w spokoju usiąść i przemyśleć dobrze tej sytuacji, ciągle musimy wydostawać się z Podgórza na Górę i zanosić co bardziej pechowych do Krainy Śmierci. A przecież chcemy dobrze...
Trwa teraz kolejne Międzywojnie. Chcemy, żeby było ostatnie. Dlatego wysyłamy tam zwiadowcę, który poinformuje Nas o sytuacji. Lubimy wiedzieć, co się dzieje w Świecie, który kiedyś opanujemy. Tylko musimy go uspokoić.
Uratować.
W końcu od zarania dziejów nic się innego nie dzieje, tylko ciągłe walki. Tam, na Górze. U Nas zawsze jest spokojnie.
Tak cicho. Tak martwo.

Mamy dość.
Uszanujcie Nasz spokój...
...
Głupi ludzie.
Nic tylko umierają, ich Życie jest krótkie, a usposobienie do życia haniebne. Kiedyś ich Era się skończy, Świat zapomni o Wielkim Stworzeniu. Wtedy wyjdziemy. Wyjdziemy i uratujemy to, co zostanie po kolejnych wojnach.
Jeżeli coś zostanie.

Żal Nam tylko naszego małego szpiega, którego za parę dni wybierzemy. Oczywiście żal w przenośni, nie jesteśmy stworzeni do jakiegokolwiek odczuwania emocji. O ile je posiadamy. O ile zostaliśmy naprawdę stworzeni. Nie może być doświadczony, gdyż ci bardziej przydadzą się w Podgórzu. Wybierzemy jednego z Tych, którzy raczej do niczego się nie przydadzą. Którzy nie znają dobrze Mocy. Jakiegoś ucznia. Zapewne poinformuje Nas o kilku rzeczach i zabiją go. Ale w końcu ktoś musi ponieść koszty.

Wybraliśmy. Wybraliśmy jednego z nieszczęsnych ludzkich dzieci. Ale ten był słabszy od wielu innych znanych Nam uczniów. Zabił go jego własny ojciec. Też był jednym z Nas. Ale złamał zasady. Został na Górze. I Śmierć pokarała go. Wszystkie żony znają imię, twarz i głos swojego męża. Każdy z Nas, jako malec uczy się, że jest to Nasz najsłabszy punkt. Można przejąć naszą Siłę i nie-śmiertelność, znając właśnie imię, twarz i głos... oraz Moc. A ona właśnie ujrzała go, gdy ćwiczył z dala od domu. Gdy wyzwalał Tę Siłę, gdy stał się silniejszy, niźli jakikolwiek Eerijczyk. Musiał ją zabić. I tak zrobił. Potem zabił syna, który podążając za matką również wszystko widział. Tak właśnie Mistrz Gereth natknął się na małego wtedy chłopca. Wyczuł jego śmierć i przelaną w nim krew strażnicką. Oczyma duszy zobaczył się stało. Wziął go więc pod skrzydła. Nic niepamiętający chłopiec dołączył do Nas. Stanął ponad Życiem i Śmiercią. Nie był już martwy, ale nie mógł powrócić do Życia. Przyjęliśmy go. W końcu był silny, przecież jego ojcem był jeden z Nas. Rzadko się trafia taki przypadek, w dodatku tacy chłopcy mają właśnie największe problemy z po-znaniem Siły i Mocy. On też niewiele potrafił. Najwyżej nieznacz-nie zwiększyć swą Siłę.
Dlatego nie nadaje się na jednego z Nas. Na prawdziwego Strażnika, Wysłannika Śmierci."

źródło: Kronika Strażnicka, ostatnie rozdziały, wybrane fragmenty

Proszę o komentarze i refleksje! Sugestie też mile widziane, a i pytania również Wink