FH przeniesione!

Ktosio

Fragment 11

– Eliminacje! – wrzeszczał na całe gardło Carl, herold Znakomitych. – Dziś wieczorem pierwsze rundy! Przeciwników można znaleźć w wielkiej hali Uniwersytetu! Alfabetycznie!

___________________________________________________________________________________________________________________________________________

– Nie miałem pojęcia, że aż tylu Czarodziejów bierze udział w Turnieju! – szepnął Finees z zachwytem. – Niesamowite…
– Raczej przerażające – mruknął Ferbus.
– Pamiętajcie, że to tylko mała część uczestników, jedynie z naszego królestwa. Tylko kapitan drużyny ma prawo wejść do hali, ilość ich pomnóżcie ich przez trzy, to wyjdzie wam łączna ilość uczestników! – zaśmiała się Izabelia.
– Racja! – jęknął Ferbus.
– A więc Bufordil i Baljeetar też gdzieś tu są. Wystarczy na nich poczekać – uśmiechnął się Finees. – Idź tam, Ferbusie, może ich zobaczysz.
– Ale wtedy ja zostanę kapitanem – jęknął Ferbus – a jestem najsłabszy…
– Udowodnisz swoją siłę – pocieszył go Finees. Izabelia zgodnie skinęła głową. – Naprawdę, idź.
Ferbus uśmiechnął się radośnie i pobiegł do sali, Finees zaś obserwował go uważnie i zaśmiał się przyjacielsko.
– Kim są: Bufo… no, oni? – szepnęła Izabelia. Finees natychmiast spoważniał.
– Wystawili Ferbusa na wiatr. Zostawili go samego. Teraz zapewne będzie chciał z nimi… "porozmawiać" – uśmiechnął się jeszcze raz Finees.
– Byli jego przyjaciółmi? – spytała dziewczyna.
– Ależ tak! Najlepszymi. W całej naszej wiosce nie było innych grup przyjaciół. Kiedyś było ich znacznie więcej, ale tych trzech się wyalienowało, gdy tylko rozpoczęli naukę.
– A ty? – spytała Izabelia i spojrzała na niego.
– Ja nie – odparł zimno. – Nie mam i nie miałem przyjaciół. Mam lepsze rzeczy do roboty – dorzucił i ruszył w stronę ich kwatery.
– Niby jak? – zdziwiła się Izabelia. Niemożliwe, żeby nie miał. "Może i jest czasem niemiły i złośliwy, ale czasem jest nawet zabawny" – uśmiechnęła się mimowolnie. Sama miała dużo przyjaciółek, ponadto wesołą siostrzyczkę, Zusię. Nie wyobrażała sobie życia bez przyjaciół. Teraz jednak, w chwili kryzysu znalazła tych dwóch, dobranych zupełnie od czapy. Nijak się nie rozumieli i ciągle kłócili. Ale zabawna z nich para.

___________________________________________________________________________________________________________________________________________

– Nigdzie ich nie widziałem – westchnął Ferbus. – Może pójdę zobaczyć z drugiej strony sali?
– Dobry pomysł. Ja tymczasem skoczę po Fineesa.
– Co z nim?
– Aa… źle się poczuł – Izabelia zakryła nieco sztucznym uśmiechem zakłopotanie. – Wiesz może z kim walczymy? – zmieniła szybko temat.
– Tak, tak, potem wam wszystko powiem. Jak już znajdziemy się wszyscy w pokoju. Ale najpierw chciałbym obgadać z wami jeszcze kilka kwestii…
Ale Izabelia była już na schodach.

___________________________________________________________________________________________________________________________________________

Weszła do saloniku, powoli otwierając i zamykając drzwi. Finees najwyraźniej jej nie usłyszał. Siedział z podkurczoną pod brodę nogą na parapecie, drugą swobodnie zwiesił za oknem. Wpatrywał się głównie w horyzont, czasem jednak zerkał na coś, co miał w dłoni. Podniósł drugą rękę na wysokość twarzy i zaczął nią zarysowywać delikatne koło w powietrzu. Z jego palca wskazującego począł unosić się w dymek, który to zamienił się w malutki płomyczek. Izabelia nie mogła powstrzymać jęknięcia ze zdziwienia.
Zauważył ją.
– Jak to robisz? – spytała cicho.
– Co? – udał, że nie rozumie.
– Używasz Magii bez korzystania z kija!? – wykrzyknęła.
– Co!? Nie! A gdzieżby tam! Miałem w ręce zapałkę! Lubię mieć bliski kontakt z ogniem. Chyba nie posądzasz mnie o czarną magię?
– Nie… – speszyła się. Powoli podeszła do niego bliżej. – Przepraszam, chyba zareagowałam zbyt pochopnie.
– Nie szkodzi – wzruszył ramionami.
– To dobrze. Powinniśmy zejść na dół. Ferbus chyba chciał o czymś porozmawiać.
– No to chodźmy! Ale po schodach? Jesteśmy niemal na samej górze. Hala na samym dole. To absurd.
– Magiczna winda nie działa. Gnomy muszą naprawić swój silnik – mruknęła. Spojrzała na jego łobuzerską minę. – Tak, może jeszcze zeskoczmy – wzruszyła ramionami. – Z dwadzieścia pięć pięter w dół.
– Dokładnie! – krzyknął Finees, złapał ją za nadgarstek i wciągnął na parapet.
– Zwariowałeś!? – krzyknęła bardzo głośno, obawiając się, że wiatr ją zagłuszy. I tak ledwo sama się słyszała.
– Być może!!! – odkrzyknął. – Ale raczej nic się nie stanie!!!
– RACZEJ?!!! – wrzasnęła. Ułamek sekundy później nie miała już gruntu pod nogami.

elen23

zabić ją chciał? Smile

Ktosio

Tak, na samym początku historii XD

elen23

XD heh

Ktosio

Elen... no bez przesady XD

elen23

jakoś mało się wysławiam Smile

Może to dziedziczne? Razz

Ktosio

Może... Ja natomiast piszę aż za dużo Wink