FH przeniesione!

Ktosio

Fragment 3

Wyruszyli następnego dnia.
Po kilku godzinach wędrówki, gdy już się ściemniło, zza drzew wyłonił się prostokątny cień. Z daleka wyglądał jak wielki potwór ze świecącymi płomiennymi oczyma, lecz w rzeczywistości była to...
- Karczma! Nareszcie! - wykrzyknął Ferbus i ruszył biegiem. Finees uśmiechnął się. Jego znajomy od dłuższego czasu już narzekał na bolące nogi, wreszcie dotarli do jakiegoś gospodarstwa. W tej okolicy istotnie ciężko było o porządną gospodę.
Finees sam z siebie wolałby spać pod drzewem. Nic nie jest tak przyjemne, jak sen na trawie...
- Chodź szybciej! - krzyknął Ferbus z daleka, wyłaniając się zza masywnych drzwi. - Mają akurat dwa wolne pokoje naprzeciwko. Co ty na to?
- Bierz - zachęcił go Finees - byleby tylko śniadanie było wliczone w cenę. I najlepiej kolacja też, jestem potwornie głodny.
- Jest! - syknął Ferbus zachwycony perspektywą spania pod dachem, a nie pod liściastym domkiem dla ptaków.
- Przykro mi, ale dziobaków nie przyjmujemy - rzekł gospodarz.
- Ale to jest rasowy smok! - wykrzyknął oburzony Finees.
- A ja jestem Sierotka Marysia, wymiatać na zewnątrz z tym stekowcem!!!
- Dobra - odburknął chłopak i wyszedł z karczmy.
- Mogę zostać? - szepnął niepewnie Ferbus.
- Jasne. On tez może, ale bez zwierzaka. Okropne dziobaki...
- To zapłacę za niego. Emm... i jeszcze jedno... to naprawdę jest smok... - wtrącił niepewnie Ferbus, ale gdy tylko napotkał wzrok właściciela od razu zamilkł. - Znaczy, to naprawdę jest dziobak, jak mistrza kocham...
- Obyś go kochał - fuknął grubas i odszedł.
Ferbus ruszył w stronę jadalni. Był bardzo głodny, chciał jak najszybciej zająć jakieś miejsca przy stole, by móc jak najprędzej począć pałaszować przystawkę.
Tym czasem drzwi się uchyliły i Finees wkradł się do środka. Wyminął karczmarza na palcach i doszedł do Ferbusa, koło którego usiadł.
- Co dzisiaj na obiad? - spytał wesołym głosem.
- Kurrrczak! - rzucił szorstko Ferbus i zachichotał.
- Aha...
- Jestem strasznie głodny, nie wiem, jak ty, ale chyba nigdy nie czekałem na żarełko tak niecierpliwie... zaraz, czy ty mnie słuchasz? Finees...
Febus podążył za jego wzrokiem. Spojrzał na niego jeszcze raz. Wzrok miał jakiś dziwny, bo brwi zmarszczone, spojrzenie zamyślone.
- Proszę o to kurrrczak! - wrzasnął mu nagle karczmarz nad głową. Finees odwrócił się przerażony.
- Mówiłem, że będzie kurrrczak? - zachichotał Ferbus.
- To jakieś nowe danie? - drugi Mag przełknął ślinę na widok niebieskawego koloru mięsa.
- Tak, podobno gdy spróbujesz raz, nie możesz przestać krzyczeć jego nazwy! - uczeń Monogramina zatarł ręce. - Gospodarzu, mógłbyś rozpowiedzieć, że dwóch początkujących magów poszukuje trzeciego zawodnika do drużyny na Turniej?
- Oczywiście - uśmiechnął się serdecznie. - Kto jeszcze chce kurrrczaka!!!?
- Na pewno nie ja - jęknęła jakaś dziewczyna, siedząca naprzeciwko Fineesa.
- W pełni się zgadzam - stęknął rudowłosy chłopak, czując woń stęchlizny w powietrzu.
- Jedz, jedz! - wykrzyknął karczmarz i rzucił mu na talerz solidną nóżkę około dwutonowej niebieskie papki, imitującej "kurrrczaka".
- To straszne! - szepnął.
- W pełni się zgadzam - odpowiedział jakiś mężczyzna koło Ferbusa.
- Za to zapłaciłem dwie srebrne monety? - ktoś inny pokiwał głową z zażenowaniem.
- Cóż, pokoje są naprawdę dobre - mężczyzna koło Ferbusa zmienił stronę dyskusji.
- Tak, a ściany w kolorze kurrrczaka - wtrąciła dziewczyna sprzed Fineesa.
- Lepsze to, niż odpadający tynk - warknęła jakaś starucha z końca stołu.
- Nie ma to jak miły obiadek - westchnął Ferbus i włożył trochę kurrrczaka do ust. Niemal natychmiast tego pożałował. Wstał i odbiegł od stołu. Wszyscy śledzili go, aż zza ściany rozległ się krzyk.
Finees wsadził trochę kurrczaka pod płaszcz.
- Uważaj, bo jeszcze ci przeżre ubranie niczym kwas - ostrzegła dziewczyna.
- Raczej ktoś go przeżre - odparł uśmiechem. Odchylił nieco poły, pod którymi ukazał się mały smok, zajadający się "kurrrczakiem". - Ten drań daje nam świństwo, a smoka nie wpuści.
- Gdyby miał dziób i nieco bardziej płaski ogon, pomyślałabym, że to dziobak - rozpromieniła się dziewczyna.
- Prawda? - zaśmiał się chłopak. - Jestem Finees - przedstawił się.
- Izabelia - odrzekła z nieśmiałym uśmiechem. - To zaszczyt poznać innego maga.
- Po mojej stronie - rudowłosy chłopak posłał jej półuśmieszek.

FankaPhinabelli

świetnie się rozwija

Ktosio

Dobra, przyznam, iż w ogóle nie miałam pojęcia co napisać i jak to nazwać. Nie wiem też, czy "kurrrczak" coś wnosi do całości, ale przynajmniej spoileruję mi opowieść Smile

Tysia123

Ale super!
I Finees poznał Izabelie Very Happy

Już czekam na następny fragment Wink

Ktosio

elen23