FH przeniesione!

holi

Rozdział6

Sąsiadka.

Wieczorem przyszedł do nich dziwny gość. Podobno była to jakaś nowa sąsiadka, która nie dawno wprowadziła się do tej miejscowości. Razem z rodzicami mieszkała naprzeciwko domu ich babci. Nie należała do zbyt miłych osób.
Była ona wysoką, młodą dziewczyną o dziwnie chłodnym spojrzeniu. Nosiła różowy żakiet i krótką spódniczkę. Czerwone okulary nosiła jak opaskę na długich blond włosach. Krótko mówiąc wyglądała jak jakaś czternastoletnia gwiazda filmowa.
Julia spojrzała na nią odrobinę zazdrosna, że nie ma takich modnych ubrań. Emma, ponieważ tak się nazywa dziewczyna, skarciła ją chłodnym spojrzeniem. Uśmiechnęła Siudo niej chytrze jakby chciał powiedzieć: „Co za tandetne ciuchy!”.
Julia stwierdziła od razu, że nie będą się przyjaźnić. Usiadły razem do stołu. Po paru minutach w kuchni zjawili się: Izabela, Marcin, Adaś i rodzice Emmy..
Wszyscy byli w świetnych humorach. Babcia podała kolację. Emma wyciągnęła z kieszeni różową chusteczkę na krzesło i usiadła..
Obrzuciła wszystkich lodowatym spojrzeniem nie wykluczając warzywnej sałatki, specjału babci Sadowskiej. Zatrzymał wzrok na żółtym podkoszulku Izabeli.
-Fajna bluzka. – rzekła
-Dziękuje. – odpowiedziała uprzejmie dziewczyna
-Gdzie ją kupiłaś? W Obciachowie Wielkim? – zaśmiała się szyderczo
-Nikt nie będzie się śmiał z ciuchów mojej przybranej siostry, no chyba, że ja! – zawołała naburmuszona Julia
-Naprawdę? Bo wiesz sama wyglądasz jakbyś uciekła ze średniowiecza!
-ZAMKNIJ SIĘ! – wtrącił niespodziewanie Adaś – Tylko ja mogę dokuczać Julii, ponieważ ja okazuje im tak swoje uczucia!
-Dzieci, dzieci!!! – wtrąciła się mama Emmy –Emmo zachowuj się jak na gościa przystało!
-Ale mamo! – jęknęła Emma –Ja tylko mówię im prawdę! Jak to się mówi: prawda w oczy kole.
-Zachowuj się młoda damo!!! – zawołał ojciec Emmy –W przeciwnym razie obetniemy ci kieszonkowe z tysiąca do pięciuset złotych.!
Julii, Izabeli, Marcinowi i Adasiowi opadły szczęki. Nigdy dotąd nie znali kogoś kto dostawał tyle pieniędzy miesięcznie.
„Straszna diwa z tej całej Emmy” – powiedział telepatycznie Adaś.
„To za mało powiedziane – stwierdziła Julia – To SUPER DIWA!!!”
„DIWA? SUPER DIWA? – wtrąciła Izabela- Chyba was pogięło! To KRÓLOWA SUPER DIW!”
Przez resztę kolacji nic nie mówili. Nie chcieli być niegrzeczni, ale nie chcieli też mówić jej żadnych miłych rzeczy. Nie zasługiwała na to. Ciągle się ze wszystkich śmiała i szydziła z różnych ubrań tylko dlatego, że są nie modne.
Dziadek prosi, aby powiedzieć Emmie coś miłego. Jednak żadne z nich nie chciało z nią rozmawiać.
-Dziadku, jak można się odzywać to kogoś takiego! – rzekł Adaś, kiedy Emma wyszła do toalety.
-Właśnie. – syknęła Izabela –Zawsze myślałam, że to panna pigi jest straszną diwą, ale ta Emma bije wszelkie rekordy!
-Totalnie! – wtrąciła Julia- Bije wszelkie rekordy świata! Nie ma innej takiej osoby.
-Musicie się tylko trochę poznać. – stwierdził dziadek –Ona wydaję się całkiem miła.
-Jeżeli ona jest miła, to ja nie nazywam się Marcin – stwierdził chłopiec.
Następne minuty były takie same jak poprzednie: nikt z rodzeństwa nie chciał rozmawiać z Emmą. Była bardzo farbowaną blondyną. Tak przynajmniej twierdziła Julia.